Op 18 mei jl. was De Dubbeldamse dijken, een wandeling in de omgeving van Dordrecht gepland. Een wandelroute die door vrijwilligers van de Mooiste Routes website is bedacht.
Bij het voorbereiden leek het al een aantrekkelijke wandeling, de werkelijkheid was nog veel mooier. Ook een pluim voor de gemeente Dordrecht voor de manier waarop allerlei paden zijn aangelegd waardoor je eigenlijk continu door de natuur loopt. En wat op deze dag met prachtig maar wel warm weer uiterst aangenaam was, ook heel veel schaduw. Én we hoefden ons geen zorgen te maken over het weer zoals dat op de dag erna verwacht werd.
Stipt 9.00 uur vertrokken vier auto’s met 16 Knooppuntwandelaars richting Dordrecht. Het werd een binnendoorroute via Schoonhoven en Bergambacht waar we met de pont overvoeren naar de Alblasserwaard. Via de rustige binnenwaardwegen reden we via Streefkerk, Oud-Alblas naar Papendrecht waar we via de N3 de Merwede kruisten en het groene Dordrecht binnenreden. Deze route werd door de wandelaars gewaardeerd, want voor velen was dit een onbekende omgeving.
De parkeerplek was snel gevonden. Aanvankelijk waren er twee auto’s, na enige tijd de derde, maar waar blijft die vierde nou? Zou? Gelukkig kwam die ook aanrijden, de pont was vol, dat werd dus een pont wachten, vandaar.
We waren vlak bij de Oudendijk, toen we die “beklommen” (krap 2 m) hadden viel meteen het oog op een ooievaar die fier op zijn/haar nest stond. Al heel gauw kwamen we in de naadloos in elkaar overgaande parken rond het landgoed Dordwijk, het Overkamppark en het Dubbelmonde park. Heerlijk veel schaduw en fraaie natuur.
Via de Koeiendijk en een stukje moderne nieuwbouw kwamen we langs de redelijk drukke Provinciale weg te lopen. Maar wat heeft Dordrecht daar een stukje mooie natuur gerealiseerd. Smalle paadjes met veel beschuttend groen en breed water waar de verkoelende wind golfjes in maakte en aan de overzijde meest vele decennia oude huizen. Er was daar voor we de Vissersdijk zouden opgaan een ideale plek om een koffiepauze te houden. Een eilandje beplant met struiken en geboomte voor de nodige schaduw en uitzicht op het eerdergenoemde brede water met de verkoelende wind…
Het vervolg ging over de Vissersdijk, een niet zo’n hoge dijk met veel oude bebouwing, wat wel sfeervol was. Aan het einde ervan keken we tegen een wat verderop staande torenflat aan, maar wij gingen rechtsaf de Noordendijk op. Een echt hoge dijk met aan beide zijden nieuwbouw met rechts vooral fraaie huizen in het “hogere segment”. We liepen daar heerlijk in de schaduw en een verfrissend windje. Via een lager gelegen beschaduwd breed fietspad langs een mooi gelegen woonwijk gingen we op de lunchplek aan. Na de brug over het Wantij was het nog een mooie, maar schaduwloos en erg warme want afgeschermd door de hooggelegen spoordijk tegen de verkoelende wind, wandeling naar Jacks Steakhouse op de golfbaan Crayestein.
Daar was op ons gerekend, er stond een redelijk uitgebreid lunchbuffet gereed waar goed gebruik van werd gemaakt. Door een intern misverstand konden we de Bourgondische kroket gratis tot ons nemen, wat dan ook door menigeen gedaan werd. Zelfs door mensen die aangegeven hadden geen behoefte te hebben aan een kroket…. We konden er heerlijk buiten zitten, we hebben hier niemand horen klagen. Nergens trouwens!
Na een uurtje gingen we weer in de benen, helaas lette de routeleider hier even niet op en misten we een afslag. Dat was wel een tegenvaller, na herstel leidde ons pad toen over een oneffen grasdijk tussen Biesbosgebied en een golfbaan. Zie een aantal mooie foto’s.
De iets langere route over de boomloze hoge Zeedijk hebben we ingeruild voor het eerder gelopen schaduwrijke pad naar de Zuidendijk die aanvankelijk ook alweer beschut was, maar later meest zonnig. Via de Provinciale weg, waar we schuin tegenover Dorp De Hoop, een instelling voor ggz en verslavingszorg, in de schaduw een theepauze hielden, liepen we daarna over de Oudendijk richting eindpunt. Wel na eerst nog via een leuk pad gedeeltelijk parallel aan de Zuidendijk en via het Laantje van Middenhoeve een ommetje gemaakt te hebben.
Het was zonnig en warm, gelukkig was er vaak een verkoelend windje en schaduw. Ondanks dat was het voor sommigen wel een pittige wandeling, het tempo zakte in de loop van de dag dan ook tot flink onder 5km/h. Toch werd dat door menigeen in deze omstandigheden als prettig en snel genoeg ervaren. Maar er waren ook diehards die er de laatste kilometers nog even goed de pas inzetten.
Rond 16.30 uur mochten we weer veilig terugkeren in Montfoort. We kunnen terugzien op een mooie dag. Wandelaars bedankt voor jullie deelname!!