Foto's, klik <<HIER>>
Woensdag 5 juni was de wandeling rond Kootwijk, een van de Boswachterspaden van Staatsbosbeheer.
Eindelijk dan het Boswachters pad! Vorig jaar in augustus kon het niet doorgaan vanwege de slechte weersverwachtingen, code geel!! Maar er is die dag haast geen druppel gevallen…
Dat deze wandeling wat laat op de kalender was gezet bleek wel uit de meer dan 10 mailtjes waarin men aangaf graag mee te willen gaan, maar dat men helaas al wat anders gepland had. Soms ook gehinderd door blessures.
Na de aanmelding van de eerste 5 wandelaars bleef het angstvallig stil, we dachten er al over de wandeling af te zeggen. Maar de laatste dagen voor de sluitdatum kwamen er nog 3 aanmeldingen binnen, zodat we uiteindelijk met z’n negenen in twee auto’s op pad konden gaan.
Een van de wandelaars (m/v) zei die dag: ‘Voor jou jammer dat het er niet zoveel zijn, maar een klein groepje heeft ook wel wat…’ En het was m.i. een gezellig gebeuren!
Na een voorspoedige reis van 54 minuten arriveerden we op de parkeerplaats aan de
Grevenhout naast Landal Rabbit Hill.
Margareth van ’t Hilletje in Kootwijk had “beloofd” dat ze nu voor goed weer zou zorgen…
En dat was zo afgelopen woensdag. In Monfoort was ’t eerst nog koud, maar in de bossen
in het zonnetje was het prima heerlijk wandelweer. Maar of dat aan Margareth heeft
gelegen? 😉
Achteraf hebben we te weinig foto’s van de bossen gemaakt.
Laag op de grond vielen de zeer vele Digitalissen of Vingerhoedskruiden op. Makkelijk dat je op de mobiel het even kunt uitzoeken als je het over de naam niet eens kunt worden…
We hebben natuurlijk heeeel veeel bomen gezien, wat een variëteit aan bomen, boomvormen en indelingen van het gebied.
Een wandelaar vertelde dat een bepaald plantje heel erg aanwezig was vanwege de vele gevallen regen. Dat plantje zorgde op verschillende plekken voor een lichtrode gloed over het gebied. Dat dat een mooi gezicht was zal duidelijk zijn.
Voor de lunch in Kootwijk moesten we afwijken van de route, dat was geen straf. Het was leuk langs mooie soms met riet gedekte huizen te lopen. Iets bijzonders was een huis waarachter een “stal” stond met op de verdieping enkele rijen strobalen. Achter de balen was wel woningruimte, zichtbaar aan ramen in de zwartgeverfde wand erboven. De balen zorgden voor isolatie!
Het lunchadres viel bij het zien al in de smaak bij de wandelaars. Bij de ingang werden we opgewacht en nadat “Monfoort” zich had gemeld konden we buiten meteen aanschuiven aan de gereedstaande tafel. We konden een drankje naar keuze bestellen, veel royaler dan we m.i. afgesproken hadden! En toen het Twaalfuurtje (zie de foto!) opgediend werd kregen we nog meer trek. Ook de soep en zeker de aspergesoep werd erg gewaardeerd. De kroketten gingen er ook goed in hè W. Een adres om te onthouden! Meer dan vijtig jaar geleden werd ondergetekende al op ’t Hilletje geattendeerd door een oudere collega die daar nogal eens kwam. En nu eindelijk zelf ervaren.
Na zo’n maaltijd krijgt de wandelaar veel zin. Opnieuw onderweg werd al gauw geopperd om de wandeling in augustus als de hei bloeit in omgekeerde richting te herhalen. Maar we gingen daarna snel “de woestijn” in op weg naar de uitkijktoren. Het was stoer dat verschillende wandelaars ondanks het ploegen door het mulle zand toch de toren beklommen. Het uitzicht over het Kootwijker zand was daar nog mooier dan beneden.
Na de route weer opgezocht te hebben ging het verder over smalle en bredere paden.
Na een rustpauze op een omgevallen boom gingen we op naar het einde van de tocht. De beenspieren lieten steeds meer van zich merken want de paden gingen best wel vaak op en neer. Een enkeling sloeg op hol…
De wandeling was geheel bewegwijzerd, wat erg gemakkelijk was als je tenminste niet te druk aan het kletsen was. Maar het zorgde soms ook voor aarzelingen als de gids met gps een andere route ging dan op het bordje stond. Zou ’t wel goed gaan? Nou, de gids liep over een mooi smal kronkelig pad dat op en neer ging. De overigen liepen veilig volgens het bordje over een rechte zandweg.
De route is op de website inderdaad veranderd, maar de afstand is hetzelfde gebleven 18,6 km zonder de geplande afwijkingen.
Na een redelijk voorspoedige reis kwamen we tegen 17.30 weer behouden terug in Montfoort.
De foto's zijn gemaakt door Coby, Pia en Piet.
Piet Verhoeff